روزي زمين جايي براي زندگي بود، هر روز، روز جشن زمين بود و زمين مي چرخيد و مي رقصيد.

و اما اکنون،

انسان، ماشين، ساختمان ها، شهرها، دود، سرو صدا، آلودگي،... زمين سرگيجه گرفته و مي چرخد و مي گريد.

تا کنون تا هر جا که توانسته ايم پيش رفته ايم، تا عمق خاک، تا اوج افلاک و هر جا که توانسته ايم نشانه هاي زشت ماشيني و انساني را علامت گذاري کرده ايم،به عنوان علامت فتح!

آيا غير از اين است که حيات ما وابسته به اين کره خاکي است؟

براي نجات زمين من و تو بايد ما شويم و ما نيز مي توانيم همگام با همنوعان خود در جهان برخيزيم.

از وبلاگ ما ديدن فرماييد:

Sabzandishanarak.blogfa.com

با ما در ارتباط باشيد:

Sabzandishan_arak@yahoo.com